Haar naam is Vicky

Pas om elf uur 's avonds vertrekken we uit Best. Best laat inderdaad, maar het wachten was op de noorderling die kwart voor zes bezig was met een sollicitatiegesprek. Daarna was het even snel eten en klaar maken om weg te gaan. Als dan het paspoort even weg is, kan het gebeuren dat je pas na half elf kennis maakt met de Kangoo die je naar Slovenië gaat brengen. De auto zit al bijna tot het dak vol op het moment dat mijn tent, tas en plastic tas met luchtbed en -pomp er nog bij moeten. En warempel: het past! De eerste punten zijn binnen voor deze weinig aantrekkelijke auto.
Toch zet het je wel aan het denken: waarom zie je niet nog meer van die dingen. Deze gedachtengang duurt tot het moment dat je uit stapt. Alleen voor mensen die de auto kopen voor de ongelofelijke hoeveelheid ruimte die ze biedt, is het mogelijk om even langs het uiterlijk van deze te olijk kijkende auto te kijken.
Op naar Slovenië. Het sprintje naar de grens bij Venlo gaat vrij vlot. Daarna gaat het gas er ongenadig op. Het duurt lang voor de teller weer onder de 130 komt. Dit gebeurt alleen voor plaspauzes en tankbeurten. De plaspauzes volgen elkaar vrij vlot op door het fanatieke verbruik van slechts 1 van de passagiers. 'We moeten er wel erg lang over doen voordat ik moet rijden'. Dat klopt. We gaan tot Oostenrijk redelijk vlot. In de bergen is de vaart er echter een beetje uit. De motor lijkt toch wat moeite te hebben met 4 man plus bagage aan boord. De bochten halen de rest van de over gebleven snelheid er uit, met de bergpas aan het einde als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. De pas is prachtig om te rijden. Zij die niet rijden, kijken hun ogen uit. Dit is een mooi voorproefje van de rest van de week.
Door al het moois, is er vergeten om naar de benzinemeter te kijken. Of het verbruik van de auto is onderschat. Er is ergens een inschattingsfout gemaakt. We zijn in ieder geval blij als we op het puntje van de berg zijn. Naar beneden kom je zonder benzine ook wel. Dan blijkt het echter nog niet duidelijk wanneer we de eerste pomp tegen komen. 'Ach, we kunnen er nu toch niets meer aan doen', aldus de bestuurder van het moment. De zoon van de eigenaar ziet dat toch anders. De anders al wat onrustige jongen, kan nu echt helemaal niet stil zitten. Er komen zuchten en steunen van de stoel rechtsvoor. Hij draait en wipt. Hij doet een verwoedde poging te slapen. Iets wat mij op dat moment een stuk gemakkelijker lijkt af te gaan dan de rest van de aanwezigen.
Gelukkig. We halen het dorp van bestemming, maar zien niet direct de benzinepomp. We vragen het aan een mevrouw van iets tourist info achtig iets en rijden het dorp door. 'Petrol'. We hebben het gehaald! En dat op twee tanken benzine.
Bij het wegrijden van het tankstation zegt de zoon van de eigenaar: 'Pfff, hebben WE daar nou om zitten stressen?!'
De naam van deze auto: 'Vicky'. Vicky komt in het illustere rijtje van Bertje 2 en 3, Jacques en Horni Domki. Ze dankt haar naam aan haar vrouwelijk voorkomen, Vicky Butler Henderson en Sam's moeite met het uitspreken van 'Valky', zoals ik door Gijs genoemd wordt. Vicky dus.

Slovenia Active 2011

Vanaf de camping zie je 'm duidelijk de lucht in prikken. De top van de Canigou. Daar zou je naartoe kunnen fietsen. Deelnemers vragen daarom, dus zitten Gijs en ik op de fiets tussen zuchtende en kreunende deelnemers. Een dag eerder hebben we hun fietskwaliteiten geëvalueerd, welke goed genoeg bleken om aan de tocht de Canigou op te beginnen. De deelnemers stijgen gestaag door, tot een meter of 1000 boven zeeniveau. Vanaf dat moment moeten Gijs en ik de deelnemers omhoog praten. We spreken ze moed in, maar beginnen ook over koeien en kalveren te praten omdat ze dan ineens het fietsen gemakkelijker af gaat.
Gijs en ik en de deelnemers houden dit vol tot het moment dat de kinderen aangeven het echt niet meer te kunnen. WIj hadden nog wel door gekund, maar we zijn er voor de deelnemers dus draaien we om. Niet zonder elkaar de hand te schudden om onze zojuist gemaakte afspraak te bevestigen: we doen dit nog een keer echt goed, zonder deelnemers.
Deze afspraak is in de koelkast gezet. Ik ben naar de andere kant van de wereld gegaan en Gijs heeft zijn plannen gemaakt om dat ook te gaan doen. Tot het ineens voorjaarsvakantie is en die toch wel saai is als je niet ergens naartoe gaat. Je gaat dan toch werken en klusjes opknappen. De eerstvolgende vakantie moet anders, bedenk ik me en spreek met vriendinlief af om naar Zwitserland te gaan tussen Koninginnedag en 5 mei. Ook de afspraak met Gijs borrelt in mij op en we vragen hem en mogelijk andere enthousiastelingen mee. Door een carrieremove, kan Jolien niet meer mee, maar gaan we met 4 mannen. De locatie is ook verschoven van Zwitserland naar Slovenie.
Dit plan lijkt in gevaar gebracht te worden door het weer, maar een stel 'echte mannen' laten zich niet door een drupje regen uit het veld slaan. Dus zo kan het dat we op 29 april Vicky instappen en haar naar Bovec (Slovenie) rijden.
Het is hier prachtig, mooi en geweldig. De eerste twee dagen zijn zo goed, dat een traditie geboren lijkt. Dit moeten we vaker doen. Elk jaar, in de meivakantie, zo rond Koninginnedag, als het nog voorseizoen is, gaan wij wilde dingen doen. Iedereen die het maar een beetje aan staat wat er te zien is op de foto's (website volgt) mag mee. Het idee is simpel: kamperen in de Alpen, kayakken, fietsen, canyoning en hiken wanneer men maar wil, 's avonds even eten en nog een klein gezellig momentje en dan is de dag weer voorbij. Zo is het gegaan bij Slovenia Active 2011. Als het goed is, gaat het ook zo met Durance Active 2012. Wie gaat er mee?

Een nieuwe verhalenpagina

Wat een gedoe was dat! De site was traag, onnodig ingewikkeld en verder niet veel beter dan deze. Maar mijn blogspot met de titel ‘welk een verhalen’ was ‘vol’. Er was niet meer genoeg ruimte op micheldevalk.blogspot.com, dus maak je een nieuwe. De vorige was ontstaan tijdens een uitermate ontspannen reis naar Tsjechie. Het was daar zo leuk, maar vooral zo rustig, dat ik voor de gein op ben gaan schrijven wat er gebeurde. Dit werd door mijn reisgenoten gewaardeerd. Terug thuis, bleek dat er nog meer mensen het hadden gelezen. Dat vond ik leuk, dus volgden er meer verhalen. Ongeveer gemiddeld elke week vond ik iets, deed ik iets of gebeurde er iets waardoor ik wat te schrijven had. Oordoppen in MacBook op schoot, verstand op nul, thee/wijn on the side en gaan.
In de tussentijd ben ik even naar China, Frankrijk (Vinea, Pyreneen), Bergeijk, Ardennen, Australie en Indonesie geweest. Daar begon ik te schrijven op micheldevalk.gaatverweg.nl. Dat was dus de logge vervelende pagina. Maar die was wel te bevoorraden met mijn iPhone. Lekker lummelen in de Starbucks, omdat het ook op reis soms regent, er gewacht moet worden of het te heet is om meer bewegingen te maken dan die van je vingers over je touchscreen en het naar je mond brengen van je halve liter Starbucks thee.
De laatste dag van november landde ik, ging ik naar de kapper, kocht ik een nieuwe fiets en sliep weer in Werkhoven. Verhalen schrijven zou later wel weer komen. Heel even was het genoeg. Die site was ik beu, micheldevalk.wasnietzoheelverwegmeer.nl bleek niet direct operatief, dus kan het tot juni duren voor er wat online komt.
Wat onderwijs instanties en een buitengewoon leuk vriendinnetje zorgden er ook voor dat er niets meer uit mijn virtuele pen vloeide. Met meer dan een voltijdbaan en dito relatie gebeurt er niet meer dan het hoognodige op de computer. Okee, op een beetje facebooken na dan. Ultiem soggen (studie-ontwijkend-gedrag), wat tegenwoordig toch wel neerkomt op woggen (werk-ontwijkend-gedrag).
En dan ineens zijn ze daar: rustige avonden alleen. Mevrouw de vriendin werkt voor een monstersalaris vele uren. Wie heeft ons jacht afgelopen weekend niet zien liggen in de haven van Monaco tijdens de Grand Prix? En ik? Ik zit thuis met mijn computer op schoot, thee/wijn on the side, verstand op nul en typen maar. In de hoop dat er minimaal 2 mensen zijn die het leuk vinden om te lezen. Ik vermoed dat ik ze snel zal vinden in de vorm van moeder en moeder van, owja en daar de moeder van.
Onthoudt dus vanaf nu: devalkmaaktmee.blogspot.com.