Lekker lijstje

Wat is er nou lekkerder dan goed eten? Afgelopen zondag hebben we ons nog heerlijk laten verwennen door een stel Franse dames met een klein restaurant zonder pretenties in een dorp in de Franse Alpen. Deze dames in Guillestre hebben een Franse trots en zullen hun gasten echt geen rommel voorzetten. De standaard huiswijn is heerlijk, het bier is gebrouwen in een stad in de buurt en het voorgerecht is een heerlijke eenvoudige salade die al goed vult. De tartare de boeuf is weer net zo lekker als vorig jaar. Wie bestelt er nou rauw vlees met bijna 30 graden op het terras? Het laatste plekje voor twee was voor ons en het vlees is erg goed en lekker. Het toetje is enorm lekker, maat straalt ook weer de kracht van eenvoud uit.  Dat zelfde geldt voor de rekening.
Het geheel brengt ons op een gesprek dat we vaker hebben over de lekkerste smaken. Je kunt zo lekker eten. Vaak worden er lastige dingen gemaakt, van alles gemixt en moeilijke  technieken toegepast. Echt lekker eten heeft dat niet nodig.
Daarom hier het lijstje van eten dat de lekkerste smaak heeft, zonder dat er iets aan gedaan is:
1. Chocolade. By far. Iemand die de discussie aan wil gaan? Kom maar op. Het kan zoet, hartig, alles. Het stelt alleen teleur als het in verkeerde handen is geweest, als er teveel melk door zit en als het eigenlijk toch geen echte chocola was.
2. Aardbeien. Puur. Zonder (veel) suiker, slagroom of andere ongein.
3. Kaneel. Bedenk maar eens waarom niet!
4. Framboos of Bramen. Moeilijk kiezen. Ze zien er bijna hetzelfde uit, zeker als ze niet rijp zijn. Lachen om de gezichten die mensen dan trekken als de onrijpe zure vruchten kapot wordt gebeten. Ze zijn allebei alleen net iets te schaars om even lekker een zak van weg te peuzelen. Van kersen kan dat wel, maar wie is daar niet een beetje allergisch voor? Dat je jeuk krijgt in je mond. En dat gedoe met die pitten. Dat geldt overigens ook voor druiven.
5. Mango. Ook lekker in alles.
6. Venkel. Hoeveel groenten zijn er die zoet zijn en een uitgesproken smaak hebben?
7. Basilicum. Sterk. Makkelijk en neemt tomaten zo leuk op sleeptouw.
8. Parmezaanse kaas. Een feestje om puur te eten. Schijt aan mijn koemelkeiwitgedoe. Ik heb graag wat meer jeuk over voor deze lekkernij. Eigenlijk hoort het niet in het rijtje thuis. Er is nogal wat aan gedaan voor je het kunt eten.
9. Munt. Lekker en fris. Combineert leuk en je kunt er thee uit trekken. Meer pret met je smaakje.
10. Wortel. Heel stiekem ook een lekkere oranjete (groen kan je het niet noemen). Je kan er ook taart van bakken, maar dat komt wel als de nieuwe oven er is. Smaken die taarten eigenlijk nog wel naar wortel?
Een conclusie kan je al wel trekken: alles wat lekker is, komt direct uit de natuur. Chips, friet en andere meuk dat door pubers als echt lekker eten wordt gezien, haalt het hier niet bij. Dat is alleen wat bereikbaarder. Want dat blijft het nadeel van echt lekker eten: het is duur. Zoveel kost een aarbei niet, maar eentje is ook weer zo weinig. Besparen doen we wel op andere dingen. Op goed eten bespaar je niet.

En trappen maar!...

Eigenlijk blijft het een stuk metaal, wat trappers, een ketting en wielen. Je zult zelf moeten blijven trappen. Uren lang achter elkaar kom je door de mooiste landschappen. Je kijkt op en ziet prachtige coulisselandschappen in Twente. Je kijkt neer en ziet onder je hoe de ketting door de derrailleur op het grootste van de drie tandwielen wordt gelegd. Rustig trap je door. Je kijkt nog eens naar je voorwiel en voorvork. Aan de linkerkant is het oude tentje van vriendinlief strak vastgebonden aan de nieuwe bagagedrager op mijn voorvork. De rechterkant heeft de taak mijn slaapmatje en slaapzak van het asfalt te houden.
Het gaat wonderwel goed. Kilometers schieten onder me door alsof Guus het gezongen heeft. Het materiaal is intussen in bezit. De eerste keer, van Nijmegen naar Zuid-Limburg en terug was de fiets vies, vet en zanderig. Sommige plastic onderdelen bungelden er aan. De tweede keer, nu naar Twente, is de fiets er klaar voor. Ik heb het materiaal en gebruik waarvoor het gemaakt is: kilometers maken. En veel. Het soort ondergrond is daarbij van ondergeschikt belang. Zand, grind, asfalt en schelpenpad wordem moeiteloos verslonden.
Toch merk je verschil. Versnellen en vertragen gaan slechter. Met alle bagage en wat kilometers in de benen, groeit er een aversie tegen stoplichten die gegrond is door nieuwe elementen.
Fysiek valt de opgave mee om 160 km op een dag te fietsen. Ik zorg dat er een spoorlijn in de buurt is voor als het niet meer gaat. En met tent en bed op zak kan ik op elke camping terecht. Maar ja, wie slaapt er voor de lol bij Roermond?
Je bent er op ingesteld om lang te fietsen. Verstand gaat zoveel mogelijk op nul, al is het ook fijn om het afgelopen jaar te overdenken. En nu we er toch zijn: ook het jaar daarvoor en het jaar daarvoor. Dat ruimt nog eens op, zo'n vakantie.
De aankomst op de camping is heerlijk. Je stapt af en de eerste twee uur voel je van onder helemaal niks meer. Dan komt de test voor de lokale horeca en uw antiheld om zich daar in zijn eentje naar te begeven. Het is heerlijk bijkomen. Je komt in des lands moooste plekjes. Alles is er rustig en mooi. Genieten zoals genieten bedoeld is. Genieten zoals in de betere bierreclames. Niet in een te geforceerd relaxte lounche beachtent, maar op een truttig terras met bloemetjes waar je je elektrische fiets kunt opladen en gerechten worden gemaakt volgens oma's recept.
Eigenlijk blijft het gewoon een stuk metaal dat je met trappers, tandwielen en een ketting voort beweegt. Het maakt niet uit of het een oude stadsfiets is of de racefiets doe ik binnenkort wellicht kan overnemen. Fietsen is en blijft fijn en bovenal gezond. Zo'n korte fiets vakantie is zeker voor herhaling vatbaar. Zeker met campings als De Meene in Buurse, 't Zinkviooltje in Epen of Twilhaar bij Nijverdal (@staatbosbeheer; houdt 'm open!).