Actief zijn terwijl je nogal vermoeid thuis zit, lijkt tegenstrijdig, maar is u het niet. Als ik op zonne-energie zou lopen, moet ik na vandaag weer opgeladen zijn. Wat een weer! Op een gegeven moment ging de trui uit en heb ik in de zon in een weiland liggeb slapen. Ook dat moet gebeuren. De harde wind zorgt ervoor dat het niet bloedheet wordt en waarschijnlijk dat ik niet in de gaten heb gehad dat ik verkleurd, dan wel verbrand ben.
De route ging als vanzelf. Na bij de supermarkt wat proviand gehaald te hebben, begin ik aan de klassieke route. Lekker langs het water. Je kan zien en horen dat men hier echt last heeft van vergrijzing. De rondhangouderen strijden serieus om hun bankje. "Als er jiemand anders op zijit, dan schloan we ze d'r af". Echt waar. Ik hoor twee dames achter me het zeggen.
Ik eet aan het water mijn lunchpakketje op. Dat scheelt ook weer gewicht, boterhammen zijn vervangen door quinoa met boontjes en gedroogde tomaat. Hierna het bruggetje over waar ik op mijn knieën ging en dan door het Gerendal in. Het gaat langzaam en ik moet veel rusten, maar wat is het fijn.
Uiteindelijk ben ik achter de Brand brouwerij en denk ik: 'wat nu?'. Nog 4 km tot aan de tantes. Als ik drie keer pauzeer ben ik er. Ik loop het dorp in en kijk op de kaart. 'Wat the .... '. We doen het. Ik ga zitten, biertje, zon en een gestoofd konijn onderweg.
'Het komt allemaal goed.' Bedenk ik me op het terras.
De serveerster die hier al lang werkt, geeft goede raad en vertelt mooie verhalen aan de andere gasten. Het gaat over tijd nemen voor jezelf en dingen voor jezelf doen. Het bier valt lekker. Ik merk hoe moe ik ben. Het formuleren van zinnen kort me moeite. Op mijn werk heb ik geleerd dan toch te gaan. Dat ga ik nu weer afleren. Het is zo'n mooie avond. Ik ga de bus halen.
