De staycation voorbij

Zonder dat de wekker gaat, ben je op tijd wakker. De zon schijnt voorzichtig door de gordijnen. Het belooft weer een mooie dag te worden. Wat je vandaag gaat doen, maakt niets uit, je bent op staycation! Niets moet, alles mag.
Je maakt zelf een fijne smoothie als ontbijt en als krachtvoer. Voordat het zo heet is, wil je toch even gesport hebben. Met een half slaperig hoofd, maak ik de keuze tussen mijn hardloopschoenen, inline skates en volledig met WD-40 opgelapte fiets.
Onderweg is het genieten! De zon schijnt hard, de hemel introduceert 50 nieuwe tinten felblauw en de natuur bloeit harder dan ik hebben kan. Met elke druppel van het zoute zweet dat van me af drupt, word ik energieker. Dit is mooi. Dit is genieten. Na een jaar bikkelen, gebogen over je laptop zoveel mogelijk doen en zo hard mogelijk werken, is dit meer dan verdient. Het is ook meer noodzakelijk dan ik en vele anderen om mij heen denken en dachten. Je hervindt jezelf weer!
"O ja, ik hield van bewegen en buiten zijn. Dat was ik bijna vergeten." Op die manier vind ik ook een groot stuk rust en energie terug. Die waren uit me geknepen als water uit een zeiknatte handdoek die langzaam heel strak wordt gewrongen. Het wordt zelfs zo erg dat ik klanten bij de supermarkt help inpakken omdat ze een arm geblesseerd lijken te hebben (mitella was de hint). Nog erger: ik help een 50-plusser de elektrische fiets tegen de brug, in het geultje naast de trap, omhoog duwen.
Het voelt helemaal als vakantie. Op het gemak kom ik de middag door. Ik lees wat, doe wat boodschappen, staar nietszeggend voor me uit en begin aan het einde van de middag langzaam aan met koken. Het kostte in het begin heel veel moeite. Van vrienden en collega's heb ik tips gekregen om de cursus stilzitten en uitrusten voor beginners en zij die het vergeten waren tot een succesvolle operatie te maken. Na wat pushen en onder druk stil zitten, lukt het. Sterker nog: het voelt goed. Ik lees zelfs een van de schrijvers die door mijn weinig geliefde mentor op het vwo aanbeden werd, Simon Vestdijk.
Langzaam komt ook de behoefte terug om met mensen om te gaan. Om af te spreken en gezellig te doen. Ook dit was aan serieuze erosie onderhevig geweest. Ik deed het wel, maar met moeite. Omdat ik vond en dacht dat dat moest. Nu geniet ik van een etentje met vrienden, hangen op een terras dat uitkijkt op nogal veel wamdelaars en het bewonderen van de babykamer van zuslief.
Het lijkt of ik na jaren van lekker veel dingen doen, de essentie van vakantie en niets doen terug vind. Natuurlijk was ik net zo lief weken in de bergen actief als reisleider van jongeren die willen survivallen. Dat leverde net zoveel op aan energie en andere fijne ervaringen. Maar dan kwam je thuis en moest je fiets nog gemaakt worden. Het huis was wat rommelig, je moest nog allemaal klussen doen.
In de nrc.next stond enige tijd geleden een artikel over een staycation. Een vakantie thuis: leuke dingen doen, geen contact met of over je werk, lekker niksen, lekker eten. Kortom: vakantie thuis. Op 29 juli is bij mij de virtuele stekker uit school gegaan en is mijn staycation begonnen. Ik was in een mooie stad, met leuke mensen en heb leuke dingen gedaan. Wat heb ik van mijn staycation genoten!
Nu is het voorbij. Nu zit ik op een camping. Met lekker weer. Met uitermate goed gezelschap. Zo goed dat ik toch maar aan haar heb gevraagd of ze de rest van mijn leven bij me wil blijven en alles met me wil delen. Met uitzicht op 3 bergen van meer dan 4 km hoog. Met een fijne uitrusting (campinguitrusting + Kootje de Micra). En met twee weken genieten voor de boeg.

WWMD met WD-40?

Uit de VS zijn mijn t-shirts gekomen. Je betaalt toch al de verzendkosten, dus waarom niet het shirt waarop een rennend mannetje staan, een bos en weer dat rennende mannetje. Run forrest run in borden. Het donkerblauwe heeft een papier, steen, schaar, hagedis en Spock in een cirkel. Handig als je de spelregels van Sheldon vergeten bent. Het laatste is het minst serieus: een paperclip met de tekst erbij "I saw MacGyver do it". Voor op de camping.
De comeback van MacGyver in mijn leven deed me herinneren dat ik nog wat dingen moet klussen. Je moet je staycation optimaal benutten natuurlijk. Op naar de fietsenmaker. Een nieuw kettingscherm en van die fietsvakantiedragers voor de voorvork. Een verende, om het moeilijk te maken. Mijn flink gehavende fiets komt de zaak in. Modder op het frame. Een ongezonde combi van vet en zand op de aandrijving en wat kraakjes en piepjes. Ik verontschuldig me voor de staat waarin mijn nauwelijks twee jaar oude fiets verkeert. De beste man smeert (huh huh) me een bus WD-40 aan.
"Wij smeren er alles mee, je kunt het overal voor gebruiken". En hij laat zien hoe verontreiniging als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Thuis driftig aan de gang. In korte tijd ziet mijn fiets er als nieuw uit en rijdt ook zo. Oud gereedschap wordt terloops ontdaan van roest, tang als nieuw. Vriendinlief komt thuis, ziet mijn fiets en zegt: "dat wil ik ook. Kan je die van mij ook even doen?"
Zo kan het dat ik op een woensdag 5 fietsen oplap. Ook de mountainbikes en mijn stadsfiets moeten er aan geloven. De halve bus WD-40 is op, maar het resultaat is amazing!
Bij herhaaldelijk gebruik blijkt het effect voor de ketting nog beter te zijn. Maar ook andere toepassingen doemen op. De fietsendrager heeft remlichten, maar ze werken niet. Met de frequentie waarmee wij dat ding gebruiken, is dat niet veilig. Een avond gepuzzel volgt. Stekkers in en uit elkaar en armaturen bijwerken. Het werkt niet. Internet raadplegen. Hmmm. Een opmerking over WD40. Dat heb ik nog wel staan. Ik geef de contactpunten de volle laag en spontaan blijkt de helft van het probleem opgelost. Als het goedje ook kabelbreuken had kunnen maken, was het magisch geweest. Nu ontdoet het de onderdelen van de andere zware fietsendrager van roest en gaan we met een gelikte combinatie op pad. Fietsen plus drager lopen nu gesmeerd! Vet hè?

Weather with you

Crowded House zong het al. Op dagen als vandaag ga je er over nadenken. Het hele voorjaar is het hetzelfde weer. Grijs en een graad of tien. Met Pasen kouder dan met Kerst en met Pinksteren zoeken naar een moment met voldoende zon om een aanzoek glans te geven. En dan opeens is het vakantie in regio zuid. Juli begint en het schijnt een van de droogte juli's ooit. Helemaal in mijn vakantie. De maand duurt nog maar eem ruime week, maar vandaag zal er niets vallen en morgen en overmorgen alleen een onweersbui.
Het is vandaag ruim dertig graden en het houdt maar niet op. Als het al op houdt, laat het dan vanaf volgende week  zaterdag zijn, dat rijdt lekkerder naar de vakantie. Bij hitte is er weinig in de auto om daar iets aan te doen. Je zou de airco aan kunnen zetten. Toch rijdt regen  fijner.  En, wat mijn vader vroeger altijd zei, als het hier kloteweer is, is het in zuid-Frankrijk lekker weer. Maar vooral andersom. Hoe vaak heb ik hem niet aan de telefoon gehad met ruim 30 graden in de Pyreneeën of Alpen, terwijl hij zei dat het bij ons stront van de dijk zou regenen? Hoe vaak heb ik met stralend weer hier tevergeefs gehoopt op een regenrace in Monaco, zoals die van 1996? Volgende week mag hij gelijk krijgen.
Men zegt dat het weer van invloed is op het humeur van mensen of andersom. Bij regen worden mensen chagrijnig en stormen  zie je aankomen aan het gedrag van leerlingen. Op deze manier is de parallel ool goed te trekken met het einde van het schooljaar. Het schooljaar was een beetje zoals het weer dit jaar. In de nazomer en de herfst was het prima weer,  alleen een beetje winderig. Vervolgens kwam een periode met ontzettend veel sneeuw. In het begin was dat leuk, maar op een gegeven moment was de lol er af. Leerlingen werden nog lamlendiger. Ook omdat een groot deel van de tere prinsen en prinsessen met de auto gebracht werden. Alle pit was er uit.
De grauwe koude periode die men het voorjaar noemde, was illustrerend voor de beoordeling op school en het welbevinden dat daarbij hoorde. Alsmede de periode met merkwaardige incidenten met leerlingen en ouders die in voorbije tijden ondenkbaar waren.
29 juni was alle ongein en onzin afgelopen! Je kon het zien. Alsof het de wolken in een tekenfilm waren die oplosten, begon ineens de zon te schijnen.  Weet je nog een van de laatste scènes van de Lion King? Dat de zon de wolken verdrijft als Scar dood is?
Het is nu windstil. Het is nu stralemd zonnig. Het is nu stralend weer!
Ik heb vandaag 96 km gefietst. Hoe het met me is? I take the weather with me.