Aanvankelijk had hij een beetje lacherig over haar auto gedaan. Het ding had ze een jaar eerder op aanraden van een vriend gekocht bij een smoezelig schuurtje in een dorpje. Het ding was blauw, vierkant, had brandgaten van sigaretten op de voorstoel, maar zou nog jaren mee kunnen gaan. Het wagentje was lekker overzichtelijk, klein, licht en zuinig. Een brok Japanse degelijkheid die waarschijnlijk voorlopig nog niet stuk gaat, ook al brand het 'check engine'-lampje. Er zit wat vuil op een klep bij een sensor, kan geen kwaad.
Vannacht was hij weer bij haar blijven slapen en ze waren vroeg vertrokken. Ze zouden een flink stuk Frankrijk in rijden. In een vrolijk vrouwentijdschrift was deze camping aan het meertje aangeprezen, maar eerlijk gezegd had ze er met dit weer helemaal geen zin in. Hoe de verwachtingen voor de komende dagen waren, dat boeide haar op het moment helemaal niet. De sfeer in de auto werd er niet beter op. Het werd stil. De theatershow van mannen die zichzelf grappig vinden waren uitgezet en hadden plaats gemaakt voor een doorsnee Spotify-playlist die zo op SkyRadio uitgezonden had kunnen worden. Ze moest eerst nog een uur doorrijden, dan nog even snel eten bij een fastfootrestaurant en dan nog een uur binnendoor rijden.
Bij de eetstop aangekomen, blijkt het autootje toch prima te fungeren. Tanken is nog lang niet nodig en het inparkeren in die irritante kleine parkeervakken gaat prima. Ze pakken hun tassen van de achterbank. Het had hen 's ochtends verrast hoe veel bagageruimte zo'n Suzuki Wagon R+ eigenlijk had. De hele kampeeruitrusting, met stoelen, tafeltje, gasstelletje, ruime tent en genoeg kleren voor een week en eten voor de eerste dagen pasten moeiteloos in het wagentje. Je kon nog via de binnenspiegel door de achterruit kijken. Dat was een eis van haar geweest. Gelukkig voor hem konden zijn visspullen nog wel mee, want er was ruimte genoeg. Tevreden met haar bezit, was ze op pad gegaan. 'Whòòòh! Wat een wagen!', riep de vriend uit die de auto voor haar had uitgezocht. Het ding was zo praktisch en snel, dat hadden eigenlijk maar weinigen verwacht. Het werd ook steeds duidelijker waarom de auto favoriet was van de handelaar in het bos.
Nu ze van de snelweg af waren, bleek het autootje heerlijk te rijden. Ondanks het slechte weer en de vele bochten, voelde het nog steeds veilig. Het eten had hen goed gedaan en de stemming was weer wat beter. De twee keken uit naar de komende week, naar de wandelingen, het samen eten en drinken op pittoreske Franse dorpspleinen en de avonden bij een vuurtje.
Voorlopig was het nog niet zo ver. Bij aankomst op de camping maakte het niet uit dat er nog een mooi plekje bij het meer leeg stond, het regende nog steeds. Ze zouden met dit rotweer hun tent moeten opbouwen, want over een ruim uur zou de duisternis intreden. Met regenjassen aan werden de haringen de grond in geslagen. Het was gelukkig een eenvoudige tent om op te zetten en de binnenkant bleef redelijk droog. Nadat de 'self-inflatable' slaapmatjes uit waren gerold en de kofferbak een stuk leger was, gingen de twee tegen elkaar achterin de Suzuki, onder de grote achterklep zitten. Ze zaten droog, op de achtergrond speelde de autoradio nog zachtjes het Spotifylijstje af. Het getik van de druppels werd minder en in de verte zagen ze de laatste zonnestralen van de dag nog net achter de wolken vandaag komen voordat de zon onder zou gaan.
Ja, ze had er wel vertrouwen in. Het autootje had hen helemaal hierheen gebracht. Ze zat tegen de man aan die in de verte iets weg had van de man van haar dromen en de komende dagen kwam het wel goed met de vakantie. Tijdens een buitje konden ze in ieder geval schuilen op een prima plekje: onder de achterklep van haar eerste auto. Het maakte niet uit dat zogenaamde stoere mannen dat ding niet mooi vonden. Het was haar geweldige Suzuki Wagon R+.
