De strijd tegen de kou

'Zo jongen,' zegt de oude grijze man vaak. 'Jij hebt de strenge winter van '62-'63 niet mee gemaakt.' Zowel mijn baas als mijn vader, geboren in 1951 weten nog goed hoe bar het weer toen was. Toch maken we ook nu een uitzonderlijke periode mee. De ene man uit 1951 geeft leerlingen twee uur vrij omdat ze anders door de sneeuw niet voor het donker thuis zijn. Omdat de bussen niet rijden, niet omdat ze fietsen. De andere zegt: 'nou, het zal best wel eens kunnen dat je je deze soort van lente nog lang zal herinneren'.
Zo kan het dat we dit weekend Spa pa en ma wellness centre verkiezen boven de mooie, doch koude of natte straten van Parijs. In Spa Pa en Ma brandt momenteel een haardvuur. Een kerstgevoel a go-go. Buiten valt er sneeuw. Als je dit een jaar of tien geleden met kerst had, was Nederland uitzinnig geworden. 3 vlokken sneeuw! Haardvuur! Al voor het op het nieuws was, bedacht ik me dat deze Pasen kouder zijn dan de kerstdagen.
Spa Pa en Ma is heerlijk. Je kunt er relatief goedkoop verblijven. Alles is inclusief en volledig verzorgd. Je komt na een nacht heerlijk slapen beneden en de jus d'orange is vers geperst. Voor je ontbijt ligt er geen gewoon bruin brood klaar, maar lekker ambachtelijk brood. Dat is nogal wat anders dan thuis. In deze barre tijden komt de strijd tegen de kou. Mijn thermokleding draait overuren. Thuis is de vloer zo koud, dat er zwemvliezen van ijs tussen je tenen ontstaan als je na zonsondergang op je blote voeten door de woonkamer loopt. De charme van een oud huis. Lekker slapen heeft bij in Spa Pa en Ma een andere dimensie. Boven de dekens is het thuis -38, in Spa Pa en Ma geeft de thermometer 'behaaglijk' aan. Het sanitair is goed geregeld. In mijn geval heb ik zelfs vrienden in de buurt. Een op hinkelafstand. Een andere vriend hervind ik na een break in het centrum. Gelukkig mag ik een (nogal luxe) fiets lenen. Met mijn hand op mijn hart moet ik beloven die fiets alleen in de stalling te parkeren, nergens anders. Prima doen we. Na een avond goede gesprekken, genieten van al het mooie dat Limburgers en Belgen kunnen brouwen en een frisse tocht terug, word ik weer welkom geheten in Spa Pa en Ma wellness centre. De dag erna mag je zelfs kiezen wat je eet 's avonds en bij de thee is er keuze uit twee (!) soorten gebak.
Morgen gaan we naar Wellness Werkhoven waar er zelfs een wasservice aanwezig is. Nou is dat voor Kootje ook wel nodig. Die heeft al een half jaar geen autoshampoo, wax of tuinslang gezien. Des te meer steentjes en zout. De motorkap en voorruit laten zien dat het verticale oppervlak van de derde generatie Nissan Micra best groot is. Putjes zijn gaan roesten en de sticker van Carglass wordt er donderdag afgehaald door werknemers van het gelijknamige bedrijf. Ko moet natuurlijk wel weer in topvorm zijn voor de trip naar het Gardameer.
Met dit weer snap ik best dat je eens extra dicht tegen elkaar kruipt om het warm te krijgen. Met alle gevolgen van dien voor zuslief. Ook in de toeristische sector schurken twee concurrenten tegen elkaar, waardoor er nu maar weer 1 bedrijf is voor jongerenreizen. Na jaren van teruglopende aantallen, gaan ze nu samen verder. En zo stapelen de nieuwtjes zich op. Het is nogal wat. Niet iedereen mag alles weten op het moment dat ik het weet. Dan hoor je zwangere collega's praten over het inrichten van de babykamer en moet je mond houden. De fusieplannen van de jongerenreizen komen mij ten ore, maar ik mag nog niets zeggen. Gelukkig zijn er dan de mensen die niets aan de informatie hebben, betrokkenen niet kennen en wat interesse tekort komen. Daar gaan de verhalen er links in en rechts uit. Soms is desinteresse een uitkomst.
De warmte voel je intussen alleen achter het raam. Als je lichaam de strijd tegen de kou een dag niet aan kan. Heerlijk, achter het glas geniet ik van de zon die doet alsof het lente is. De wind en temperatuur werken hem tegen. Dan maar doorwerken achter het glas. Het kan zo heerlijk zijn, met je laptop op schoot, in de zon. Thee on the side en schrijven maar. Zoals nu. Maar dan voor de zaak. Nu kan het nog. Zo meteen is het lekker weer, dan gaan we naar buiten. Sporten, kamperen en dan kan het ook dat Parijs het wel wint van Deurne en Spa pa en ma in een lang weekend.

Bak plezier

Weer een werkweek zit er op. Hij kost je meer dan je lief is, ook al had je je deze week nog zo voorgenomen om het wat rustiger aan te doen. Voor een weekje. Gewoon uitrusten. Na school thuis komen en dan lekker op tijd dingen voor jezelf doen. Voor een beetje docent kan dat niet. Omdat je niet voor het geld werkt, maar uit idealisme, lever je geen half werk. Die ene les niet voorbereiden of het nakijken van de overhoring van vanmorgen kan niet wachten. Als je het nu niet doet, blijft het liggen en het ziet er niet naar uit dat het in de toekomst rustiger wordt.
Je voelt het het best op zaterdagmorgen. Zoals Acda en de Munnik al zeiden: het mooiste moment van de week. Het hele weekend voor je, maar nu eerst even niks. Deze week heeft het werk me mijn stem gekost en sleep ik mezelf van bank naar keuken en eettafel. Ik meld mezelf maar even officieel ziek bij mezelf. Onderweg zie ik het nieuws langskomen en pers ik er met moeite twee mailtjes uit voor activiteiten die mij wel degelijk energiek maken: May XX Active komt er aan en we gaan dit voorbespreken.
Maar dan. Nog meer dan je verwachte is het daar: het ontzettende gebrek aan motivatie om te werken. Sterker nog: een flinke aversie tegen alles wat maar een beetje met school te maken heeft. Het hoeft niet altijd om school te draaien. Maar ik wil wel iets maken. Iets wat moeilijker is dan een ei bakken, maar gemakkelijker is dan Wiskunde B voor de 6 vwo. En een beetje genieten mag ook een rol spelen. Het huis kan wel wat geur van gebakken dingen gebruiken en het mag ook nog lekker smaken.
Voor ik het weet, sta ik met een doos eieren in de ene hand en de weegschaal in de andere. De batterij is op van de weegschaal. Net als andere batterij apparaten laat het probleem zich tijdelijk oplossen door het herplaatsen van hetzelfde batterijtje. Nu staat er weer een volle batterij in beeld en overleef ik het bak plezier van vandaag. Het batterijtje komt wel op een boodschappenlijstje.
Meel en suiker zijn afgewogen. De sinaasappelen koken. In de keukenmachine worden een paar pre-kuikens tot schuim geklopt. Alles gaat bij elkaar in een bak en dan kom je er achter dat dit echt een heerlijke zaterdag is. Wat fijn om te bakken.
Is het handig? Absoluut niet. We gaan zo weg. Een weekend op visite. Die mensen hebben vast al genoeg in huis, want ze weten dat we komen. De garnering? Die gaat in etappes mee in het krat. De sinaasappeltaart is nog helemaal niet af. De keuken is ‘gebruikt’. Dus eigenlijk moet er nog een afwas gedaan worden en een doek door de keuken gehaald worden voor we de auto in stappen. Dan het moment dat er geproefd wordt. Het is een tijd geleden dat ik twee keer achter elkaar hetzelfde gebakken heb, dus het resultaat blijft spannend. Wellicht was deze té luchtig, maar wel lekker. De recepten met opgeklopte eieren dalen toch wel op het lijstje van ‘leuke recepten’. Het blijft geklungel en smaaktechnisch weet het mij niet te overtuigen.
Benieuwd wat het komende weekend me gaat brengen. Binnenkort is er May XX Active. Dan bak ik ook. En ik heb al maanden zin in een kruidkoek die het lekkerst is al hij een maand in de folie ligt te rusten. Het is nu woensdag. Maar ik zeg nu al: prettig weekend!

Hard slaan tegen hard plastic in Zwolle

De meeste verre uit wedstrijd van RacketCentrum Houten/Top Result Group Heren 4 is in Zwolle. We worden verwelkomd in een bruisende squashclub, waar de banen rond de centrale bar zijn gebouwd. We herkennen ook wat gezichten. Meest opvallend aan de omgeving waar we in spelen zijn de voormuren van hard plastic. Dit geeft een nogal harde knal en ik vermoed dat de heren uit Zwolle er op getraind zijn om de muur zo hard mogelijk te raken om een extra intimiderende knal te produceren. Sterker nog: zij kunnen aan het geluid, de toonhoogte, het volume horen hoe de tegenstander er aan toe is. Geheime boodschappen uit de muur. En daar moet Michel het het eerst tegenop nemen. De sfeer is goed en we spelen lekker op het gemak in. De eerste game gaat redelijk gelijk op. Tegenstander Danny maakt wat fouten en dat zorgt voor de nodige spanning. Nu stond dit potje toch alweer bol van de spanning, al was ik de enige die dat voelde en daar ook naar speelde: gehaast en moeite met concentreren. In de tweede game kwam de rusteloosheid wat meer aan de oppervlakte, dat terwijl Danny iets meer op dreef kwam. ‘Dan maar de strategie van vorige week’, dacht ik. ‘De laatste drie games zijn voor mij’. Ik kan wel iets dichter bij komen, maar Danny was me steeds een stap voor. Vanavond zat het er niet in, want ook de derde game is voor de tegenstander. Maar was was er gebeurd als ik iets uitgeruster was en wat beter geconcentreerd? Hier ben ik nog niet klaar mee. Op naar de volgende partij. ‘Waar is de bal nou?’, moet Renoir op een gegeven moment gedacht hebben. Hij weet de nick goed te vinden. Zijn tegenstander weet de bal daardoor niet altijd lekker terug te krijgen, wat er toe leidt dat Renoit hoopvol naar een muur staart waar echt geen bal meer vandaag gaat komen. Het nare is alleen dat Jan de tegenstander over het algemeen met net even meer gemak de ballen slaat. Renoir doet niet heel veel verkeerd. Hij staat lekker zijn mooie eigen ballen te spelen. Helaas weet Jan er nog beter raad mee. Dat het in de eerste game niet veel scheelt, blijkt uit de uitslag: 14-12. De tweede game gaat weer gelijk op maar eindigt ook in het voordeel van Jan de squashman. In de derde games lijkt het tij gekeerd. Renoir laat Jan hier en daar wat fouten maken en speelt wat scherper. De rally's worden langer en mooier. Een leuke pot om naar te kijken. Renoir wint 'm! Game vier. Nu gaat het er om. Renoir komt voldaan van de baan na de gewonnen game en met een glimlach gaat hij er weer op. Jan zet een tandje bij. Waarschijnlijk heeft Renoir dat tandje net buiten de baan laten liggen. Jan wint de laatste game de daarmee de wedstrijd. Rick speelt op drie neemt het op tegen Jules. Rick heeft er zichtbaar zin in en begint met een paar fraaie strakke backhands. Jules blijkt langzaam op gang te komen, maar stelt eenmaal warm snel orde op zaken. Rick wordt expert op gebied van de hoeken van de baan. Hij is zeker niet kansloos en gedreven tot op het bot. De eerste game wordt verloren. De tweede gaat sneller. Helaas in het voordeel van Jules die de ballen net wat zorgvuldiger plaatst. Rick haalt even een frisse neus buiten en komt weer op het strijd toneel. Klaar om de laatste drie games in zijn zal te stoppen. Jules denkt daar anders over en staat snel op voorsprong, al dwingt Rick hem wel via het glas te spelen. Jules wint. Jammer voor Rick. Thijs neemt het op tegen de veel jongere Jacco. Thijs heeft vele voordelen: meer ervaring, innerlijke rust en niet net een wedstrijd in de benen. Zijn tegenstander heeft net een potje verloren. Helaas voor Thijs lijkt dat niet echt een nadeel. De tegenstander staat snel voor. En wint. Over de tweede game kunnen we kort zijn. Jules lijkt te sterk voor Thijs. Op alles wat Thijs probeert heeft hij een antwoord. Snel door naar de derde game. In de derde game komt Thijs sterk terug en brengt het tot 9-9. Daarna stelt Jules orde op zaken en verliezen we ook dit potje. 15-1 voor Zwolle. Volgende week de Houtense derby tegen heren 6. Dikke kans dat we onze doelstelling voor dit jaar halen: minimaal 1 na laatste worden. Tot volgende week. Bijzijn is meemaken!

De eerste de beste tegen Utrecht Heren 18

Een thuiswedstrijd. Bij het verlaten van school realiseer ik me samen met een collega dat het wat vreemd is om voor een thuiswedstrijd een uur te rijden. Boven een heerlijke zelfgemaakte pizza, eigenlijk voer voor winnaars, trek ik een lang gezicht. Pure angst voor de tegenstander. Luidkeels meezingend werk ik me probleemloos door een alcoholcontrolefuik en nuttig een goede bak koffie. Er is ruimte om even op het gemak in te spelen. De eerste game begin ik rustig, maar de spanning groeit tijdens het spel. Concentratie en controle zijn in mijn auto blijven liggen. Dan maar een deuntje fluiten. Pompiedom. Dat werkt! Rust en concentratie sijpelen heel voorzichtig door. Zo kan ik terugkomen van een flinke achterstand en de game winnen! Game drie. Dikke spanning. Weer eens een game gewonnen. Maar goed. Dan maar een liedje in mijn hoofd zingen. Een beetje wedstrijdspanning stroomt mijn lichaam uit. Van de tribune komen de standaard opmerkingen als: "Pak' m op conditie!" "Je kunt hem hebben" Na de tweede gewonnen game begint het geloof daarin te komen. Freddie Mercury zingt vrolijk mijn hoofd door en helpt me naar 8-3 in de vijfde game. Gaat het me lukken vandaag! Wie weet. Met 10-nog iets speel ik met de gedachte dat ik maar 1 punt nodig heb. Rustig blijven. Het ene punt is me gegund. Jaaaaa! Hoezee! Vreugde maakt zich meester (ha ha aardrijkskunde) van me. Mijn eerste gewonnen. Daarom zulks uitgebreide verslaggeving. Thijs gaat als tweede. In het begin doet hij iets met hoge ballen. Een gewaagde keuze gezien het feit zijn tegenstander een stuk langer is. de leek (ondergetekende) zou zeggen dat de heren ongeveer hetzelfde spel spelen. In de eerste game is dat een spel dat Thijs goed ligt, omdat hij in veel rally's aan het langste eind trekt. De tweede game zijn de rollen omgedraaid. Nu wint Eduard nipt. 11-8. lang duurde dat echter niet. De derde game begint lastig voor Thijs. Hij lijkt scherpte te missen. Eduard volgt hierin, wat natuurlijk voordelig is voor Thijs. Thijs vraagt lets en speelt volgens de regels van het spel. Hij weet de regels goed in zijn voordeel te gebruiken. Ook hierin volgt Eduard. Zo blijven ze gelijk opgaan. Het komt twee keer tot een gesprek met de scheids. Dit resulteert in pure passie. De heren vlammen! Eduard weet het best met vuur om te gaan en wint met 15-13. Ook game vier begint matig voor Thijs. Is het concentratie? Frustratie? Correlatie? Fascinatie? Iets anders met -atie? Het is snel 10-0. Een stroke verlost Thijs uit zijn lijden. Volgende week nog beter. Rammen met Bas. Hij heeft er zin in. Hij speelt zijn lekkere lange ballen. De tegenstander, Chiel, speelt sneller en strakker. Eerste game is voor Chiel. De tweede game gaat in het begin gelijk op. Chiel moet soms boosten om tijd druk te verlagen. Hij speelt echter nog strakker en is gewoon overal op tijd en weet zo een vuist te maken tegen Bas' kracht. Chiel wint ook de tweede game. De derde game is een korte. Chiel is net even te snel en foutloos (qua squashen) voor Bas. Teleurstelling maakt zich meester over Bas op het moment dat Chiel ook de derde game wint. Helaas. Rick begint netjes en steady aan zijn wedstrijd en staat snel met 9-3 voor. Met rust wint hij de game. De D4 spelers show you how it's done! De tweede game gaat het minder en verliest Rick. Rick's sanitaire stop beperkt mijn coaching tot: "pak hem, Rick!" Het is goed dat de tribune goed gevuld is. De scheids doet het voor het eerst en dat merk je in het commentaar. Gelukkig blijft zijn voorkeur voor de eigen partij beperkt tot opmerkingen, beslissingen en telling zijn neutraal. De derde game is voor Chris. Rick geeft zich niet snel gewonnen en komt lekker mee. Ze gaan gelijk op. Chris verspeelt zijn matchpoint en Rick kan nog terug komen. Chris pareert echter en zo eindigt de pot in 3-1. De avond is voor Squash Utrecht heren 18. Volgende week Zwolle. Komt dat zien! Bijzijn is meemaken! Had ik al gezegd dat ik gewonnen had? En daarmee ook een beetje van de eer gered heb? Op naar de bittergarnituur!

Foto: Rick in actie. Zijn service.