Klaar met de echte winter, lekker thuis uit Hinterglemm

De echte winter duurt minder lang dan je denkt. Tegen de tijd dat je in de gaten hebt dat het echt winter is, is het stiekem al december. De eerste dikke maand met echte donkerte is dan al voorbij. Dan is het een en al jolijt met de Sint, Kerst en Oud en Nieuw en dan heb je de donkere dagen na de kerst. Dat zijn de ergste. Dit jaar waren ze ook weer donker. Het lijkt alsof de zon verder weg staat, terwijl zij gewoon een langere weg door de dampkring moet afleggen en per zonnestraal een grotere oppervlakte verwarmd moet worden. (Leerlingen snappen dat maar moeilijk.) De dagen met helder weer en ijzige koude brachten ons het mooiste wat de winter te bieden heeft, sneeuw en ijs. Lekker schaatsen, een mooie zon en met sneeuw prachtige landschappen. We hebben dat nu allemaal gehad, dus dat kunnen we afvinken. Om de winter af te sluiten, mocht ik halsoverkop met een stel 12-15 jarigen op wintersport, voor een Vinea Vakanties. Dikke ‘like’ wat dat betreft. Seizoen 14, leeftijd in de hogere regionen vergeleken met andere reisleiders, maar ‘still going tamelijk strong’. De eerste dag merk je direct dat de zon meer in haar mars heeft dan dat zij in Nederland laat zien. Na een bordje spa-bo, spaghetti bolognese, kom je weer buiten de Xandlstadl en kan je je ogen niet openen. Want dan: BAM! Wat een licht! Fel. Mijn ogen weten niet wat ze mee maken. Hoppa, mijn hele vitamine D complex weer op pijl. Ik zie het weer aanzienlijk zonniger in. Dat had ik nodig. De winter was dit jaar gewoon donker. Laten we elkaar geen mietje noemen, als eerst je auto in brand wordt gestoken, je daarom naar Nieuwegein verhuist en vervolgens je oude appartement indoorzwemles in rioolwater krijgt, gaan mijn wenkbrauwen wat hangen. Ik vind dat dat mag. Zeker als de anti-kraak club die je huisvesting regelt een zeer beperkt empathisch vermogen blijkt te hebben. Het blijkt, na meerdere contacten, bedrijfpolicy om te blaffen als een vals opgevoede pitbull. Maar goed. Zon, sneeuw en snowboard maken alles meer dan goed. Alsof het niet beter kan, mag ik 12-15 leiden in plaats van 15-19 jarigen. Geen gezeik met alcohol, en kinderen die zichzelf volwassen vinden en dan nog zichzelf keihard coma-verzuipen. Nee, mijn groep, voornamelijk meisjes, was perfect. Supersociaal, vriendelijk, lief, actief, creatief en enthousiast. Zo heb ik zelf ook nog vakantie! Zo mag ik het natuurlijk niet zien van kantoor, maar als alles zo mee zit, dan weet ik het ook niet meer. Owja, mijn medereisleiding? Super. Inside jokes, moeilijke gesprekken, maar vooral lol. Vakantie. Uit de bus gekomen sluit mijn lief me in de armen. Ik snuif de Nederlandse lucht op langs de A12 en ruik het toch echt. Heel erg in verte. Ik kijk op en in de verte gloort zij: de lente! Ze is er nog niet. Maar ze is in aantocht. Dat geeft hoop. De echte winter is nu voorbij. Het appartement in Nieuwegein went snel en is eindelijk op temperatuur. Het mooiste is: vanaf een uur of twee in de middag schijnt de zon naar binnen en blijft dit tot een half uur voor zonsondergang doen. I love our new place. Het is heerlijk thuiskomen na een grijzige winter die heerlijk is afgesloten. Het zal vast nog wel een keertje licht vriezen, flink regenen of waaien. Dat laatste restje winter werk ik wel weg. De lente komt er toch aan!

We smeren ‘m met...

Je staat voor de kast en kan niet kiezen. Tot hier is het al een groot feest der herkenning. Zeker en vooral in Nederland zit iedereen elke dag met hetzelfde probleem. Er is keuze genoeg, maar een blik in de kast brengt je nooit wat je hebben wilt. Wil je zoet of iets met meer vlees? Het zijn zo eens van die vragen die je jezelf stelt op de vroege morgen. Vragen als deze bespoedigen het ochtendritueel zeker niet. Zeker niet als er meerdere kasten zijn om voor te staan. En het gaat al zo traag. Je wilt natuurlijk wel zo laat mogelijk opstaan en niet te laat op je werk komen. De kledingkast is de eerste hindernis, maar eigenlijk niet eens de belangrijkste. Is de innerlijke mens niet het belangrijkst? Je grijpt naar een zak volkorenbrood. De koelkast gaat open voor een kuipje boter en je keert je naar de kast met zoetigheid. Hagelslag, kokosbrood, appelstroop, speculoospasta en weer terug naar de koelkast voor een pot jam. Een zin vol zoetigheid en suiker. Lekker, maar gezond is een tweede. Laat staan afwisselend. Een tweede blik in de koelkast brengt ons cervelaat, kaas en worst. Er komt met moeite een lik jam en appelstroop op de boterhammen die als ontbijt genuttigd worden. Als lunch gaat de speculoospasta en kokos mee. En wat appelstroop om het af te leren. Het probleem is dus het volgende: ‘Wat doe ik op brood?!’ Het probleem begint tegenwoordig steevast op zaterdag. De dag van de wekelijkse boodschappen, die om logistieke redenen ook bij ons op zaterdag worden gedaan. Als je door de supermarkt loopt kom je eerst langs de groenten. Komkommer en sla op brood zijn lekker, maar veel gedoe om te smeren en met een beetje pech kan je je brood drinken tegen de tijd dat het lunchtijd is. Als je brood nog niet nat is, dan valt je sandwich uit elkaar. Je loopt dus bij de Albert Heijn door naar de vleeswaren. Hartstikke lekker natuurlijk, maar een lichte neiging naar vega leeft wel in me. Deze behoefte aan een beperkte hoeveelheid vlees wordt verder gevoed (huh huh) door de meest smerige en toevoegingen aan vleeswaren. Het staat stijf van E-nummers, vooral de slechte, en dingen als lactose. Lactose brengt ons naar het volgende schap en mij naar het volgende probleem: kaas. Ik lust het graag, maar mijn allergie voor lactose richt mijn blik op geitenkaas, wat flink aan de prijs is. We zijn dus al flink wat alternatieven gepasseerd voor we bij het schap ‘broodbeleg’ aankomen. Hagelslag, Speculoospasta, chocopasta, jam, appelstroop, kokos en pindakaas lachen ons toe. Net als de suikers die je lekker snel verbrandt, opname van vocht licht beperken, je bloedsuiker aan het schommelen brengen en naar meer smaken. Je gedoogt het en hoppa, je mandje is vol en de komende week is het probleem opgelost. Met een onbevredigd en soort van teleurgesteld gevoel raap je je bonuskaart van het plankje naast de pin-automaat en neem je je tasje zoetigheid mee. Het narige gevoel duwt je nog even naar de biologische winkel. Daar vind je kleine potjes basilicumspread, notenpasta, zonnebloemenpasta met tomaten en appelstroop zonder suiker. Je rekent een soortgelijk bedrag af, maar je tasje is een stuk kleiner. Na twee boterhammen ben je door je verpakkinkje Tartex heen. Wat moet ik? Wie weet wat je vaak op brood kunt doen? Het moet: gemakkelijk te smeren zijn, niet van het brood vallen, een minimum aan lactose en E-nummers bevatten, vegetarische trekjes hebben en in handige hoeveelheden te koop zijn. Wie o wie helpt?