Verstappen excelleert! Nu de verslaggeving nog

Ha! Eindelijk! Eindelijk ben ik niet meer de enige. Eindelijk blijken er meerderen te zijn zoals ik. En eindelijk kan het hardop gezegd worden. Sterker nog er kan erover gepraat worden. Ik ben er namelijk 'zo één'. Zo één die eens in de twee weken zijn zondagmiddagen toch wat leeg houdt in de agenda. Zo een die zelfs in het voor- en najaar de wekker wel eens zet om de start maar niet te missen van races in gebieden in hele andere tijdszones.
Niemand die begreep waar het over ging.
'Wat is er nou leuk aan een stel auto's die achter elkaar rondjes rijden?'
Daar hadden ze een tijd lang al niet echt een punt, die kritische mensen. Het gaat om de politiek er achter, de spanning van de pitstopstrategie. Het gaat om het talent van coureurs. Het gaat om inhaalacties, de kans van een regenbui. Het zou zomaar kunnen dat een update van een motor, voor- of achtervleugel of de wielophanging ervoor kan zorgen dat er iemand anders gaat winnen. Wie kan het beste presteren onder druk?
'Maar nu is het toch gewoon Mercedes dat wint?'
'Het gaat om de auto, niet om de coureurs.'
En daar hadden de criticasters een relevant punt. Sinds 2014 is de sport elke vorm van glans kwijt. De afronding van de oude Formule 1 in 2013 leek saai met 9x dezelfde winnaar achter elkaar, maar hij (Vettel) had meer tegenstand en ook uit steeds een andere hoek. In aanloop naar 2014 had Mercedes de nieuwe formule min of meer zelf bedacht. Al jaren waren zij bezig met de ontwikkeling van een uiterst complex plan. Dit was zo complex dat geen andere motorenbouwer dit ook kon ontwikkelen of zich er niet eens aan waagde. Zo kan het dat er in de laatste + 40 grand prix' die er sinds maart 2014 slecht 7x geen grijze auto als eerste over de streep kwam.
Elk seizoen wordt er beterschap beloofd, maar de wedstrijden vallen tegen. De kwalificatie is er om te bepalen welke auto het beste is. Coureurs doen er niet toe. Je krijgt eerst de Mercedessen, dan de Ferrari's, Red Bulls, Williams', Toro Rosso, Force India en zo verder. Als deze volgorde om wat voor reden dan ook verstoord is, zijn er inhaalacties. Aan het einde van de zondagmiddag is men echter wel weer in min of meer die slagorde over de streep gekomen.
Tot 5 mei 2016. Met een actie waarvan menig personeelsmanager zich achter de oren zal (moeten) krabben, wordt Max Verstappen gepromoveerd naar Red Bull. Vanaf dat moment maakt hij met de mindere Renaultmotor kans op een podium in de eerste twee races die er aan komen (Spanje en Monaco). Daar is de kwaliteit van de motor wat minder belangrijk en chassis en aerodynamica wat meer. Kans op een podium dus. En dat voor een jochie van 18. Eindelijk een Nederlander in de Formule 1 mèt talent. Zijn voorgangers moesten het hebben van rijke (schoon)vaders, mazzel of gebrekkig inzicht van teammanagers.
Spanje is over het algemeen een saaie race. De laatste spannende race die daar werd gehouden, was in 1996. De eerste van Schumacher voor Ferrari met een 3,0 liter V10 waarvan minimaal 1 cilinder niet meer werkte. Hij declasseerde destijds de rest van het clubje in een wedstrijdje onderwaterracen. Daarna was het 20 jaar een race waar je niet voor thuis hoefde te blijven.
Tot vorige week zondag. Kijk maar.

En sindsdien is er in het Nederlandse medialandschap een probleem. Niemand weet wat er gebeurt. Wat is dit voor een sport? Waarom is dit belangrijk? Wie is die grijze oude man die Verstappen in de armen vliegt als hij de auto uit komt?
'Een belangrijk persoon van het team', hakkelt de verslaggever van de NOS. Dat het de man is die de promotie van Verstappen naar Red Bull bewerkstelligt heeft en Verstappens talent juist inschatte voordat hij bij Toro Rosso kwam, is haar volledig onbekend. Er wordt wat gestameld over rechten op beelden. Alleen dat maakt de sport al interessant. De baas van de beelden is een bejaarde man met de integriteit van Sepp Blatter. Hij verdient aan zijn beeldrechtenbeleid uit de steentijd. Denkt hij.
Bij talkshows, in het nieuws en bij journalisten is er enorme onbekendheid over alles wat met de sport te maken heeft en niemand probeert dat te verbergen. Gelukkig zijn er mensen als Jan Lammers, de broertjes Coronel en Robert Doornbos die graag op televisie willen en over hun hobby praten. Zij verzachten het leed nog een beetje, maar je ziet ze ook denken.
'Dit is een leek. Wat vertel ik wel en wat niet? Mag ik vertellen hoe goed ik zelf ben of was?'
Diepgang en inzicht missen bij de verslaggeving in de Nederlandse media. Het is net alsof ik naar een presentatie van een eersteklasser zit te kijken die vroeg pubert en geen zin had om na te denken. Zelfs, of juist, Jeroen Pauw weet in het begin van zijn interview met Verstappen niet wat hij met de jongen aan moet.
'Het gaat om de persoon àchter de sportman', zal hij gedacht (moeten) hebben. Als dat niet zo is, moet je je gaan verdiepen in iets nieuws en, zo lang de Formule 1 geregeerd wordt zoals het niet gedaan wordt, iets saais.
Maar goed. Eindelijk is er aandacht voor wat één van de mooiste entertainmentshows ter wereld zou kunnen zijn. Sommige mensen noemen het zelfs een sport. En mocht iemand willen weten hoe die sport in elkaar zit, ik help u heel graag.