Het bad der vergane glorie

Het is zondagochtend en de kinderen zijn vroeg wakker. Dit is geen uitzondering. Elk kind gaat 'aan' als het licht is, of eerder en geen kind volgt je bevelen op als je zegt: "draai je om, stop je speen in je mond en slaap nog een uurtje verder". Een uur later is het ontbijt op, is iedereen aangekleed en heb je nog een hele dag voor je. Je krijgt er zoveel voor terug! Dat zeggen ze van kinderen. Nu heb je alle tijd om leuke dingen te doen. Alleen is dat wat weinig vrijblijvend. Als je niet iets leuks gaat doen met die gasten, dan zal je dat merken. Het begint met het leeghalen van de keukenkastjes om vervolgens het potje Marokkaanse kruiden over de vloer te verspreiden. Vervolgens kruipen ze via het tafelblad op het toetsenbord van je laptop. Eenmaal terug met de voetjes op de vloer, gaan ze bij de deur staan om te zeuren of ze naar buiten mogen om te spelen.
In woonbladen doet men hard hun best om buiten binnen te brengen. Wij hebben daar personeel voor en hebben geen VT wonen of iets dergelijks voor nodig. Zand, aarde en plantjes worden aan het einde van de dag weer netjes opgezogen.
Hoe mooi was het 'vroeger'?! In je middelbare school- en studententijd maakte je je druk om je uiterlijk en je vriendenkring. Dat is het belangrijkste wat er is? In de bloei van je leven moet je natuurlijk het uiterste uit je schoonheid halen. Je ziet er geweldig uit, maar bent er onzeker over. Je doet je best om er zelfs nog meer van te maken: je ontwikkelt een 'loopje', je gaat roken omdat dat stoer zou staan (in sommige milieus), je trekt een mooi strak merkshirtje aan en de bijpassende jeans zijn onweerstaanbaar. Met een biertje in de hand zet je een beeld neer op de sociale media van iemand met een perfect leven. De enorme bling bling zonnebril maakt het helmaal af! Op een terras op de Neude gebeurt het! Daar weet je dat je een goed leven hebt.
Met je gezelschap geef je af op van die burgerlijke stellen die uitgezakt als ze zijn op vakantie gaan bij Center Parcs terwijl ze eerst backpackend door Latijns-Amerika trokken. Die mensen gaan ook nooit meer uit en geven niets meer om het uiterlijk. "Dat zal mij nooit gebeuren. Zo ga ik echt niet worden hoor."
Een paar jaar later tref je die mensen met een licht vermoeide gelaatsuitdrukking in het bad der vergane glorie. Mensen die bij de populaire club hoorden hangen nu naast de 'nerds' van toen in een gelijke gemoedstoestand in het 20 cm diepe badje hun dreumes in de gaten te houden. Alleen de tattoos zijn nog getuigen of het bewijs van de wilde jaren.
Nou klinkt dit wellicht vrij negatief, maar hier komt de kunst van het genieten om de hoek kijken. Met nichtje en dochter in het zicht is het echt genieten. Die meiden hebben zoveel meer en zoveel meer oprecht plezier dan wie dan ook in het weekend. Er is geen alcohol nodig om het feestje op te leuken. Alles kan en ze maken zich nergens druk om. Dit krijg je ervoor terug.
Het was even een zware ochtend vanmorgen toen je op je vrije zondagmorgen om 8.00 aangekleed was en ontbeten had, maar nu je dit ziet, had je waarschijnlijk spijt gehad als je je nog een keer omgedraaid had, omdat er toch niemand is die je nodig heeft. Wat hebben wij lekker gezwommen en gelachen om de vergane glorie van de middelbare scholen in de tweede helft van de jaren negentig.